Zijaanzicht 1

✖

✖ Prostitutie

Uit onderzoek is gebleken dat er veel mistanden plaatsvinden binnen de branche van de prostitutie. Geweld, uitbuiting en vrouwenhandel is aan de orde van de dag.

60 tot 75% van de raamprostituees is afkomstig uit het buitenland.

De invloed van de vrouwen zelf binnen hun werk is over de decennia verminderd, terwijl de criminaliteit en uitbuiting is toegenomen.

Bovenop al deze problemen is de hele sector financieel uiterst dubieus. Geld wordt weggesluisd naar het buitenland zonder dat er belasting wordt betaald en de financiering is vermoedelijk afkomstig van criminele bronnen.

Door een groot aantal ramen te sluiten en de ramen die overblijven binnen een bepaald gebied te beperken, wordt de sector makkelijker te handhaven. Hierdoor kunnen mistanden makkelijker worden voorkomen.

✖

✖ Coffeshops

Het is in Nederland niet toegestaan om softdrugs te verbouwen. Dit wordt daarom illegaal gedaan in zolders, kelders en loodsen of het wordt geïmporteerd uit het buitenland. Omdat er in Nederland een gedoogbeleid is rondom de consumptie van softdrugs, mogen coffeeshops wel softdrugs verkopen. Hierdoor stimuleren zei de illegale productie alleen maar, ook al houden ze zich zelf volledig aan de regels. Ze vormen legale afzetkanalen voor criminele organisaties.

De concentratie van werkzame stoffen in softdrugs is dusdanig toegenomen, dat gepleit wordt om een deel ervan als harddrugs te classificeren.

Horeca binnen dit gebied vormt ook een belangrijk onderdeel van de georganiseerde criminaliteit. Veel gelegenheden zijn in handen van criminelen of worden door criminaliteit gefinancierd. Het zijn vaak ontmoetingsplekken voor criminelen, er kan zwart geld mee worden witgewassen en er worden regelmatig wapens en drugs aangetroffen.

De beste manier om de criminaliteit rondom deze sector aan te pakken is daarom het sluiten van een groot aantal coffeeshops, om zo de criminele sector die er omheen bestaat zo goed mogelijk te beperken.

✖

✖ Functiebalans

Hoewel het 1012 gebied een enorme diversiteit en dynamiek kent, staat deze onder druk. Door verloedering en een hoge concentratie laagwaardige diensten zoals eerdergenoemde criminogene sectoren, toeristgerichte zaken zoals souvenirwinkels en budgethotels en seks gerelateerde instellingen staat de buurt onder druk. De mensen die hier op af komen zorgen veelal voor overlast, nog niet eens prekende over de criminaliteit. Al met al is de sfeer verhard en de buurt onveiliger geworden, met de negatieve gevolgen voor de woon- en leefbaarheid.

Dit kunnen we het beste aanpakken door meer hoogwaardige diensten te introduceren om de laagwaardige zaken te vervangen. Tevens wordt getracht de woningconcentratie te verhogen.

Dennis Boutkan

Oud-raadslid PvdA

Laurens Buijs

Socioloog

Dennis Boutkan

Oud-raadslid PvdA

Dennis Boutkan

Oud-raadslid PvdA

Vervolg aan de overkant ⇒

De informatie die bij elk onderwerp automatisch in beeld verschijnt is het frame van de gemeente aangaande dat onderwerp. Het frame van de critici is op de achtergrond te vinden, aan de gracht. Nadat alle informatie over het onderwerp is langsgekomen, kan je verdergaan naar het volgende onderwerp.

Bij elk onderwerp is informatie te vinden van voor- en tegenstanders van het project. De voorstanders worden vertegenwoordigd door de voormalige woordvoerder van het project, Dennis Boutkan van de PvdA, ondersteund door documenten van de gemeente. De tegenstanders worden vertegenwoordigd door Laurens Buijs, socioloog bij de UvA en bekend criticus van het project. Daarnaast zijn er stukken uit de blog van Felicia Anna te vinden, het pseudoniem van een Bulgaarse sekswerkster die al jarenlang kritische blogs schrijft over dit onderwerp.

Deze twee onderdelen zijn vervolgens verder opgedeeld in deelonderwerpen. De onderwerpen van de linkerkant zijn: prostitutie, coffeeshops, en toeristenwinkels. De onderwerpen van de rechterkant zijn: functiebalans, criminaliteitsbestrijding, en de openbare ruimte.

Prostitutie

De tegenstanders van de plannen met de raamprostitutie in Amsterdam zijn grotendeels verzameld in de belangenorganisatie Proud. Zo zijn ook Laurens Buijs en Felicia Anna verbonden met de organisatie. Hun kritiek op Project 1012 is voornamelijk gericht op de aannames die over de branche bestaan, en de onuitgesproken intenties van de gemeente achter het project.

Eerst volgen hier een aantal voorbeelden uit het blog van Felicia Anna die de kritiek illustreren, en vervolgens vind je een geluidsfragment van een interview met Laurens Buijs.

Felicia Anna

Felicia Anna is het pseudoniem van een anonieme Bulgaarse sekswerkster. Hoewel dit twijfels oproept over haar identiteit, lijkt uit de informatie op haar blog en meerdere interviews die zij heeft afgenomen met de media zij te zijn wie ze zegt dat ze is. Een link naar haar blog is te vinden bij de literatuurlijst aan het eind.

"Voordat ik in contact kwam met mijn vriend, had ik geen idee van de verhalen, heksenjacht en simpelweg verkeerde feiten die er bestaan over mijn werkplek (de Wallen in Amsterdam), prostitutie in Nederland, en prostitutie in het algemeen. Sterker nog, de meeste meiden hebben geen idee wat er gaande is, wat mensen over hen zeggen, of wat er uberhaupt in het land gebeurt. Dat is omdat simpelweg de meeste meiden geen Nederlands spreken, ze niet in het debat betrokken worden, en niemand hen iets vraagt of zelfs maar met ons praat. Met andere woorden, de meeste prostituees praten niet, niet omdat ze bang zijn voor een pooier, of omdat wat mensen zeggen waar is, maar simpelweg omdat ze geen idee hebben wat er gezegd wordt"

- Felicia Anna, 2014

Volgens Felicia Anna is de problematie rondom raamprostitutie minder groot dan door de gemeente en andere voorstanders van het project wordt gesteld.

"Er zijn veel mensen die denken (en claimen) dat de meeste prostituees gedwongen zijn op de Wallen in Amsterdam. Velen van hen zijn politici en mensen van de reddingsindustrie, maar omdat gewone mensen nauwelijks iets anders te horen krijgen, denken ook zij dat dit de waarheid is. Vaak hoor je hen percentages noemen van 50%, 75%, of zelfs 90% van de prostituees. Vooral politici en mensen uit de reddingsindustrie vertellen de meest verschrikkelijke verhalen over hoe vrouwen dagelijks verkracht, geslagen en bedreigd worden om maar aan te tonen hoe erg dat is. Vaak hebben ze het ook over het aantal rechtszaken die er zijn geweest, en dan noemen ze een paar recente rechtszaken als voorbeelden hiervan.

Dit geeft mensen het idee dat ieder dag honderden, of zelfs duizenden vrouwen worden verkracht door naive hoerenlopers op de Wallen in Amsterdam. Maar de echte vraag is natuurlijk: is dit wel helemaal waar?"

- Felicia Anna, 2014

Om deze vraag te beantwoorden, is hier een overzicht van de rapporten over de situatie van sekswerkers op de Wallen en in Nederland in het algemeen.

Rapporten over misbruik in de prostitutie (van hoge schatting naar lage schatting)

KLPD: Schone Schijn (2008): 50 tot 90% van de prostituees werken onder dwang.

Bron: waarnemingen van zes politiemedewerkers. Deze bron is vrij onbetrouwbaar, omdat dit een laag aantal is, de politie niet altijd een goed beeld heeft van de situatie, en er geen interviews met prostituees zijn agenomen. Opvallend is dat het rapport niet meer online staat.

Bureau Beke: Kwetsbaar Beroep (2010): 30-40%. Gebaseerd op schattingen door de politie. Deze schatting is een ruwe schatting, en ook niet de focus van het onderzoek. Acht procent van de ondervraagde vrouwen geeft aan door te gaan met prostitutie omdat zij worden gedwongen, wat dichtbij de percentages misbruik onder sekswerkers uit de overige onderzoeken ligt.

ASO: De Amsterdamse Prostitutie Monitor (2010): 10%. Dit getal is afgeleid uit enquêtes onder 94 raamprostituees. Dit is een vrij laag aantal voor statistisch onderzoek. De enquetes zijn wel anoniem afgenomen, wat de betrouwbaarheid verhoogt.

Scharlaken Koord. 8%. Scharlaken Koord is een christelijke hulporganisatie voor sekswerkers. Voor hun onderzoek ondervroegen zij 220 sekswerkers. Het onderzoek is offline gehaald.

Regioplan Evaluatie Opheffing Bordeelverbod (2006). 8%. Dit onderzoek is gedaan onder 354 sekswerkers (waaronder 11 mannelijke prostituees).

De Nationale Rapporteur (2013). De Nationale Rapporteur brengt jaarlijks een verslag uit over de prostitutie in heel Nederland. In 2013 werd het aantal gevallen van misbruik op 1437 vastgelegd, wat neerkomt op 7.3% van alle sekswerkers. Hierbij werden alle gevallen meegenomen waarbij er sprake was van verdenking van misbruik, wat dus een ruwe schatting oplevert. Soms is er geen sprake van misbruik waar er wel een verdenking is, en soms worden gevallen van misbruik over het hoofd gezien.

Er is dus geen duidelijkheid over de precieze grootte van het probleem van misbruik in de prostitutie, maar uit de onderzoeken waarbij de sekswerkers zijn betrokken komt een beduidend lager percentage naar voren dan de onderzoeken waar de sekswerkers geen stem hebben gehad. Dit zou kunnen komen doordat de sekswerkers niet vrijuit durven te spreken, maar Felicia Anna beargumenteert dat dit komt doordat de meeste mensen de assumptie hebben dat prostitutie geen vrije keuze is.

Sekswerkers hebben geen stem, en worden vaak neergezet als slachtoffers. Zo stelde CDA lijsttrekker Sybrand Bruma dat het percentage sekswerkers dat gedwongen achter de ramen staan tussen de 60 en 80 procent ligt, dat het geen 'normaal' beroep is, en zegt hij: "Ja, vraag je het die vrouwen, dan zeggen ze dat ze er het zelf willen. Maar het is niet zo. Een enkeling misschien, daar hoor je mij niet over. Maar 60 procent van de vrouwen in de prostitutie komt uit Oost-Europa. Meer dan 80 procent is van niet-Nederlandse afkomt. Zijn die vrouwen hier met een interrailkaartje gekomen? Nee, die zijn vaak onder valse voorwendselen uit de goot geplukt van Boedapest of weet ik het wat. Om hier te werken.” Waar deze aanname op is gebaseerd, wordt niet duidelijk.

Het tweede punt van kritiek dat Felicia Anna levert is dat de gemeente het project heeft opgezet met het doel sekswerkers te helpen, maar dat in de praktijk het werk alleen moeilijker wordt gemaakt, en veel sekswerkers zonder baan komen te zitten.

"Waar de vrouwen zijn die achter de ramen werkten dat weet niemand. De gemeente Amsterdam was waarschijnlijk zo druk bezig met het redden van deze vrouwen van gedwongen prostitutie, dat ze simpelwerg vergeten waren dat ze bestonden. De dames hadden geen werkplek meer, en stonden letterlijk van de ene op de andere dag op straat.

Het is dus gissen wat er met die vrouwen is gebeurd. Hebben ze een ander raam gevonden op de Wallen? Ik betwijfel het, aangezien er al zo veel meiden zijn die achter de ramen willen werken, en er iedere dag een gevecht is om een raam te krijgen. Dus wat heeft de gemeente gedaan voor de vrouwen die hun werkplek zijn kwijtgeraakt? Heeft de gemeente ze iets aangeboden? Heeft de gemeente ze een andere baan aangeboden? Heeft de gemeente ze een andere werkplek aangeboden? Hebben ze uberhaupt ook maar gevraagd hoe deze dames nu de huur van hun woonruimte kunnen betalen? Hebben ze gevraagd hoe deze dames kunnen overleven zonder hun werkplek?

Nee.

De gemeente heeft niets gedaan, niets voor deze dames waar ze zogenaamd zo 'ongerust' over waren."

- Felicia Anna, 2014

Laurens Buijs

Laurens Buijs is een socioloog aan de Universiteit van Amsterdam, die een zeer actieve rol heeft gespeeld in het bekritiseren van project 1012. Zijn belangrijkste argumenten zijn dat de gemeente niet eerlijk is geweest over de intenties van het project, en dat het project een top-down beleidsproject is, wat niet goed werkt in Nederland. Gedurende deze presentatie zijn er meerdere geluidsfragmenten te vinden van een interview dat met hem is afgenomen.

Hieronder het eerste fragment, over de prostitutie.

Coffeeshops

Het argument van de gemeente aangaande het sluiten van coffeeshops is lang gepaard gegaan met de term 'criminogeen'. Criminogeen betekent 'misdaad stimulerend', en werd voorheen gebruikt om coffeeshops, bordelen, en ook toeristenwinkels te karakteriseren. In het geval van coffeeshops is dit zeer opvallend, omdat een voorname reden dat de handel in marijuana criminelen aantrekt, veroorzaakt wordt door het achterdeurbeleid. Dit beleid is een verlenging van het gedoogbeleid dat Nederland voert. Wiet verkopen wordt gedoogd indien een coffeeshop daar een vergunning voor heeft, maar het inkopen van wiet is voor een coffeeshop illegaal. Coffeeshops hebben dus geen keuze zich in te laten met criminelen, wat georganiseerde misdaad in de hand werkt, en het bovendien onmogelijk maakt regels op te maken over de sterkte en kwaliteit van marijuanaproducten.

Na een aantal verloren rechtszaken, mag de gemeente deze ondernemingen niet meer criminogeen noemen, wat een verandering van koers teweeg heeft gebracht. Nu zegt Dennis Boutkan dat er simpelweg teveel coffeeshops zijn, wat een heel andere discussie is. Volgens Laurens Buijs wordt de term criminogeen nog steeds gehanteerd door de gemeente.

Introductie en instructies

Het project is opgedeeld in twee delen. Het eerste deel, de linkerkant van de gracht, gaat in op de problemen die de gemeente heeft vastgesteld op de Wallen. Het tweede deel, de rechterkant, focust op de oplossingen die door de gemeente zijn aangedragen.